De Japanse Bakker & De Italiaanse Prinses

Produktdetails

Verlag

Ateliers Claudine

Erschienen

2018

Sprache

Dutch; Flemish

Seiten

210

Infos

210 Seiten

ISBN

6610000073252

Kurztext / Annotation

DE JAPANSE BAKKER
Een Japanner die brood bakt in Frankrijk? Waarom niet? Kaori en haar vader doen hun uiterste best om de bakkerij succesvol te maken. Maar enkele mannen uit Bordeaux komen de winkel binnen, en slaan alles kort en klein.
Een zaak voor Flore en haar HARTENDIEFJES! Iets te makkelijk voor de grote meisjes, maar een uitstekende opdracht voor Paulette (12) en Noella (10).
Tijd om zichzelf te bewijzen!
DE ITALIAANSE PRINSES
Opgesloten in een luxueuze hotelkamer. Eenzaam. Zo ontzettend eenzaam! De tweeëntwintigjarige Luigina houdt het niet meer uit. Maar wie zal haar helpen?
Een zaak voor Flore en haar HARTENDIEFJES! Ninette (15) klaart de klus wel! Samen met de kleine Anaïs (7), als het dan echt niet anders kan.
Als Ninette nu maar niets roekeloos doet!
HARTENDIEFJES is de perfecte reeks voor lezers die van gezellige mysteries houden. De boeken in deze reeks van internationaal gepubliceerd auteur PEETERS BJORN, combineren mysterie met avontuur en humor, en zijn doordrongen van een gezellige warmte.

Textauszug

1

Het eerste dat Kaori rook, toen ze wakker werd, was warm brood. De geur drong door de kieren tussen de planken van de vloer, en zocht dan zijn weg omhoog langs de poten van haar bed. De afhangende lakens en die ene voet - haar rechter - die altijd uit bed hing als ze sliep. De warme geur zocht zijn weg naar haar neus, en verjoeg alle andere dromen zodat ze alleen nog maar kon denken aan manden vol brood, verse pistolets en koffiekoeken glimmend van de suiker. Alsof haar vader, die beneden aan het werk was, de geur had bevolen om naar boven te gaan, en Kaori uit bed te halen, zodat ze hem kon komen helpen.

Kaori rolde zich op haar rug en rekte zich lang uit.

Zoals altijd, stootte ze met haar handen tegen de bedrand, en tastte ze met haar vingers over het versleten hout. Dit bed, dit oude bed met zijn mooi versierde bovenrand, stond al in het appartement toen ze hier kwamen wonen. Haar vader had het buiten willen zetten, om het in stukken te hakken voor brandhout. Maar hoewel het al lang geleden zijn beste tijd had gehad, had Kaori het te mooi gevonden om er met de bijl op te kappen. Dus had ze haar vader overtuigd om het te houden en in haar kamer te zetten; de kleine kamer, aan de noordkant van het huis dat haar vader had gekocht. Dat het de kleinste kamer was, kon Kaori niet schelen; want door het raam kon ze de Garonne zien.

De rivier die in een halve maan door Bordeaux stroomde.

Bordeaux; in het zuiden van het mooie Frankrijk.

Drie maanden woonden ze hier nu al.

Kaori kon het nog steeds moeilijk geloven.

Haar telefoon trilde op het nachtkastje en speelde een kort maar oh zo vrolijk deuntje. In het donker lichtte het scherm helder blauw op en zelfs dat kleine lichtje deed wat pijn aan Kaori's vermoeide ogen. Ze had altijd veel tijd nodig om te wennen aan het licht. Zeker als ze zoals nu, de vorige nacht te laat was opgebleven. Desondanks nam Kaori haar telefoon meteen van het nachtkastje en klapte hem open.

Een e-mail, van Miyako

Wow, drie maanden al in Frankrijk! Missen je zo hard!!! - Miya

In Tokyo was het acht uur later. In Bordeaux was het iets na vijf uur in de ochtend, zag Kaori op haar telefoon. Dus in Tokyo zou het nu kort na de middag zijn. Miyako was waarschijnlijk in de kantine, om haar middagmaal te kopen. Samen met Yumi, Aki en waarschijnlijk ook met die zeurkous van een Chouko.

Kaori zuchtte en legde zich weer neer in het bed.

Ze hield haar telefoon boven zich en staarde naar het scherm.

Het was heerlijk om in Frankrijk te wonen; er was vast niet één meisje van zeventien in heel Japan dat niet in haar plaats wilde zijn. Dat had Miyako, haar beste vriendin, haar meermaals gezegd. En toch, nu ze hier was, miste Kaori haar thuis meer dan ze had verwacht. En haar vriendinnen, miste ze ontzettend. Zelfs Chouko, die anders toch alleen maar op haar zenuwen werkte, en dat nu vast nog steeds zou doen.

Kaori's vingers dansten over de toetsen van haar telefoon.

Ik mis jullie ook!!!! Moet papa gaan helpen nu! - K.

Tegen de tijd dat Kaori rechtop was gaan zitten in bed, en ze haar telefoon weer op het nachtkastje had gelegd, speelde alweer het vrolijke deuntje, en trilde de telefoon alweer op het houten nachtkastje. Kaori nam hem terug op, klapte hem open, en las snel het nieuwe bericht.

Heb je al nieuwe vrienden gemaakt???

Kaori klapte de telefoon weer dicht, en zette haar voeten neer op de houten vloer. Ze stond recht, rekte zich zodanig uit dat haar bloes naar omhoog kroop en haar buik helemaal bloot kwam. En begon zich dan aan te kleden; niet in haar schoolkleren, maar in de nette kleren die haar vader voor haar had gekocht in de stad. Lange, zwarte rok. Witte bloes met witte knopjes, die op kleine parels leken.

"Kaori! Ben je al wakker?" klonk het van beneden.

"Hai, otou-san! Ja, papa!" riep Kaori naar de houten vloer.

De planken waren ou

Beschreibung für Leser

Unterstützte Lesegerätegruppen: PC/MAC/eReader/Tablet